Ik bezocht ooit een streek in Nederland waar het land een geschiedenis van overstromingen kende. De velden droegen stille littekens van water dat buiten zijn oevers was getreden, binnendrong in huizen, tuinen en wegen. Sommigen vertelden mij hoeveel schade het had aangericht, hoe elke overstroming voelde als een vijand die aan de deur klopte. Anderen spraken juist over het water als een bron, opgevangen in tonnen, voedend voor de aarde, versterkend voor het land. Hetzelfde voorval, twee totaal verschillende uitkomsten.
HET WAAROM
Als ondernemer in Nederland is het verleidelijk om je bedrijf te zien als een bubbel: afgesloten, zelfvoorzienend, beschermd. Maar de waarheid is harder: je maakt deel uit van een stroomgebied. Je klanten, leveranciers, medewerkers, toezichthouders, zelfs de Belastingdienst, allemaal zijn het zijrivieren die jouw onderneming voeden of verlaten. Zie je je bedrijf als een bubbel, dan loop je het risico te stikken in isolatie. Zie je het als een stroomgebied, dan begrijp je de constante stroom van risico, vertrouwen en verantwoordelijkheid.
DE CIJFERS
Denk hier eens over na: de gemiddelde Nederlandse mkb’er verliest tussen de 5 en 8 procent van de jaarlijkse omzet aan vermijdbare inefficiënties, te late facturen, onbeheerde contracten, personeelsverloop. In een team van tien kan zelfs één niet-betrokken medewerker jaarlijks meer dan €40.000 aan verborgen kosten veroorzaken. Een gemiste btw-aangifte? Boetes kunnen eenvoudig oplopen tot €5.000. Vermenigvuldig dit met de jaren dat je onderneemt en je ziet: isolatie is niet slechts een mindset, het is een factuur die je al betaalt.
WAT NIEMAND JE VERTELT
Hier is de ongemakkelijke waarheid: de Nederlandse ondernemerscultuur viert in stilte de onafhankelijkheid, maar verwart dit vaak met afstandelijkheid. Veel kleine ondernemers geloven dat ze compliance, digitale dreigingen en financiële risico’s alleen moeten dragen, omdat vragen om afstemming of governance voelt als opgeven. Maar juist die mythe van zelfredzaamheid maakt velen leeg, cynisch en kwetsbaar. Een bubbel lijkt sterk van buiten, maar spat uiteen bij de minste aanraking. Een stroomgebied daarentegen overleeft juist omdat het verbonden is.
BESLISSINGSKOMPAS
Vraag jezelf vandaag af:
- Welke stromen die mijn bedrijf binnenkomen zijn schoon, en welke dragen verborgen gifstoffen (onbetrouwbare klanten, onveilige digitale gewoontes, onduidelijke contracten)?
- Waar lekt mijn onderneming waarde weg: verspilde tijd, onbetaalde facturen, verloren kennis?
- Wie zijn mijn zijrivieren: medewerkers, adviseurs, partners, en versterken of verzwakken zij mijn stroming?
- Wat moet ik ophouden te behandelen als “mijn privéprobleem” en in plaats daarvan aanpakken als onderdeel van een gedeeld systeem van vertrouwen en governance?
- Bouw ik een bubbel die zal barsten, of een stroomgebied dat standhoudt?
EINDREFLECTIE
De rivier vraagt niet of je instemt met haar stroming. Ze beweegt, overstroomt, voedt, vernietigt. Jouw bedrijf bestaat in dezelfde onvermijdelijkheid. Geloven dat je in een bubbel kunt opereren is de realiteit ontkennen. Erkennen dat je deel uitmaakt van een stroomgebied betekent de verantwoordelijkheid van de stroom aanvaarden – soms weerstand bieden, soms bijsturen, altijd bewust. De keuze is niet of de stroming bestaat. De keuze is of jij leert meezwemmen, of blijft doen alsof je kunt blijven drijven in isolatie.
Co-Creator of Xtroverso | Head of Global GRC @ ZENTRIQ™
Paolo Maria Pavan bouwt systemen die regels in balans brengen met vrijheid, helderheid met transformatie. In zijn derde leven schrijft en spreekt hij openlijk over markten, governance en risico, niet als een handelaar die naar prijs jaagt, maar als een lezer van patronen, gedragingen en vervormingen. Een seriële ondernemer gevormd door falen en heruitvinding, ziet hij governance als een levenskracht voor vertrouwen en vooruitgang, en weigert hij de moeilijke gesprekken te vermijden die het echt maken.
